actievere, beweeglijkere kuikens
minder voetzoollaesies, geen effect op hakken
minder gevoelig voor enterococcen en bij infecties kleiner effect op sterfte
lager antibioticagebruik
drogere en rullere strooisellaag
coccidiose ook aanwezig bij trager groeiende kuikens, maar symptomen minder duidelijk zichtbaar
uitval meestal vergelijkbaar als bij reguliere kuiken
minder (fysieke) arbeidsbelasting voor pluimveehouder
meer stof (goede bescherming noodzakelijk)
hogere voederconversie / voederkost
hogere variabele en vaste kosten omwille van minder kg vlees (kuikens) per m² op jaarbasis
de meerprijs is afhankelijk van afzetmarkt, nood om alle delen (filet, boven- en onderbout) aan meerwaarde te kunnen vermarkten
hogere ammoniak emissie (NH3)
meer stof door drogere stal
hoger voeder- en waterverbruik, hogere voederconversie
hoger energieverbruik voor verwarming
meer grond nodig om voeder voor de kippen te produceren
Trager groeiende kippen scoren duidelijk beter op dierenwelzijn dan reguliere kippen. Ze hebben minder pootproblemen, vertonen meer natuurlijke gedragingen zoals lopen en scharrelen omwille van een tragere groeisnelheid en het gewicht beter in verhouding blijft tot hun skelet en spieren. Hierdoor is ook de uitval lager dan bij reguliere vleeskuikens. Ook hebben ze hierdoor minder last van voetzool- en haklaesies.
Conclusie: Trager groeiende rassen bieden duidelijke voordelen op vlak van dierenwelzijn, mobiliteit en natuurlijk gedrag, wat resulteert in een hogere welzijnskwaliteit.Er zijn enkele studies beschikbaar die emissies rechtstreeks vergelijken tussen reguliere en trager groeiende kippen. Deze tonen aan dat ammoniakemissies hoger zijn bij trager groeiende rassen, nog een andere studie toonde een hogere stikstofexcretie aan bij trager groeiende kippen.
Wat duidelijk naar voren komt uit recente levenscyclusanalyses, is dat de klimaatimpact (CO₂-equivalenten) van trager groeiende kippen hoger ligt dan die van reguliere kippen. Dit komt vooral doordat trager groeiende kippen meer voer nodig hebben en langer leven om hetzelfde eindgewicht te bereiken, waardoor de totale emissies per kg vlees toenemen.
Figuur 2: Broeikasgassen (in kg CO2 equivalenten per kg levend gewicht) for reguliere versus ECC (European chicken commitment) vleeskippen op bedrijfsniveau (Universiteit Wageningen, 2025). Conclusie: de beschikbare gegevens wijzen erop dat trager groeiende kippen een hogere klimaatimpact per kg geproduceerd vlees hebben dan reguliere kippen.Een goede bedrijfspresentatie, transparante communicatie en aandacht voor dierenwelzijn en milieu dragen sterk bij aan een positief imago van de pluimveehouder. Bedrijven die inzetten op duurzaamheid merken vaak dat dit hun vertrouwen bij consumenten, omwonenden en afnemers versterkt.
Ook de arbeidsbelasting is een belangrijk onderdeel van de sociale duurzaamheid. Het gebruik van trager groeiende rassen brengt langere rondes met zich mee, wat betekent dat de stal langer bezet blijft en het aantal productierondes per jaar daalt. Dit vraagt om zorgvuldige planning, en kan de totale arbeidsduur per ronde verhogen. Tegelijk zorgt het vaak voor rustigere dieren, minder gezondheidsproblemen en minder nood aan ingrepen, wat de dagelijkse werkdruk juist kan verlagen.
Conclusie: investeren in een positief imago en werkbare arbeidsomstandigheden versterkt de sociale duurzaamheid van het bedrijf en draagt bij aan een toekomstbestendige pluimveehouderij.